079. Frustracje.

Nie lubię poczucia bezsilności. Czy to drobiazg, czy duża rzecz. Właściwie drobiazgi są ważniejsze, bo dotyczą mnie bezpośrednio. Rzeczy wielkie, są tak wielkie, że aż się ich istota rozmywa. Weźmy taką Polskę. Ma tyle wątków, że można się zgubić, a chodzi przecież o to, czy jest wolnym krajem. Sejm sobie przeprowadza głosowania ustaw, chłoptasie od Kukiza głosują inaczej niż rząd. W najważniejszej ustawie dnia również. Niejaka Witek Elżbieta, funkcjonariusz partyjna, popełnia przed kamerami przestępstwo, olewając wynik głosowania i zarządzając nieregulaminowo długą przerwę. Partia wysyła do głosujących „nie tak jak trzeba” chłoptasiów Pawełka kij i marchewkę, a ten kuli uszy po sobie i po wznowieniu obrad głosuje już zgodnie z wolą pana. Prezesa pana. Najpierw za powtórzeniem głosowania, potem przeciw wolności słowa. Bo „się pomylił”. On i jeszcze jeden.

– Tak wiele razy?!

– Tak, tak! Tak wiele razy!

Paweł Kukiz ma co najmniej kilka słabych punktów. Lubi narkotyki, na swoje nieszczęście również te nielegalne. Wykonywał też wolny zawód, który musiał sam rozliczać z fiskusem. Dorobił się niemałego majątku i nie wiem, czy wykazał to w formularzach podatkowych. Służby wiedzą. Podobnie jak wiedzą o skłonnościach do narkotyków. Przesłanki są, można zacząć węszyć, a jeśli trop będzie dobry, szantażować. Dla lepszego efektu można na drugiej szalce położyć marchewkę. Paweł Kukiz śpiewał na festiwalu w Jarocinie A.D.1982 „wciąż bądź sobą”. I zdaje się, że on taki właśnie jest: Tchórzliwy krzykacz, wieczny gówniarz, mocny w gębie, ale wystarczy dać mu prztyka w ucho i ma pełno w gaciach. „Mam czyste sumienie”, mówi piosenkarz, którego już nikt z dawnych fanów nie będzie chciał słuchać, a ja twierdzę, że ma kupę w majtach. I że to jest właśnie prawdziwy on.

Mirosław Czyżykiewicz (Jaromir Nohavica cover) – Myszka Miki.

Po głosowaniu przez kraj przetoczyła się fala komentarzy. Koledzy muzyka wylewają gorycz, bo się poczuli prywatnie dotknięci, bo mu kiedyś podawali rękę, wspierali go i nierzadko bronili, razem żartowali, razem się smucili, opowiadali o prywatnych porażkach i problemach. W jeszcze wolnych mediach ktoś patetycznie napisał, że historia go osądzi. Coście się tak wszyscy historii czepili, mamy tu i teraz, a Pawełek powinien zebrać, co zasiał. Trudno…, spośród tych, z którymi chciałby przebywać, nikt mu już ręki nie poda, wlazł w miejsce Gowina i czeka na komendy oraz kość, może pogadać z parasolowym Brudzińskim o sposobach osłaniania prezesa od deszczu i wiatru oraz z kuwetowym Błaszczakiem o antysystemowej wymianie żwirku. Warto było, Pawełku? Pamiętasz kim byłeś 10 lat temu, a kim jesteś teraz? W filmach byłby to ten moment, gdy główny bohater strzela sobie w łeb, chyba że jest to film Woody’ego Allena, gdzie bohater mówi: „Na razie prokuratura mnie nie ściga, a stan konta rośnie.” Sumienie może poczekać, mówić „Nie przejmuj się, jestem czyste, nic się nie martw, pomogę ci”. I tylko na ulicę trzeba będzie wychodzić w kapturze naciągniętym na czoło, bo gdy piosenkarz zostanie rozpoznany, zdąży powiedzieć „o kurwa”, a sumienie „o ja pierdolę” i trzeba będzie zmykać.

Limeryk o antysystemowcu.

Pewien piosenkarz z okolic Opola

chciał bohaterem zostać pornola.

„Został zwyczajnym

korkiem analnym”

– stwierdziła NIK-u kontrola.

Ojczyzna…? Tak upadała pierwsza Rzeczpospolita. Wystarczyło nastraszyć, bądź przekupić jednego gnoja. Czasem Zandberga, Czarzastego, czy Biedronia, innym razem Kosiniaka. Na stałe był Gowin, ale że go zjedli i wysrali, na jego miejsce wszedł Kukiz, zdaje się tylko, że pomylił strony układu pokarmowego. Za dużo było białego do nosa i przezroczystego bez zakąski (chociaż schłodzona ta wódka była?!).

Media doniosły, że w nocy odbyła się tajna narada rządowa, ale bez teoretycznego szefa rządu. Była Beata „Nam się to po prostu należało” Szydło, znana jako Sołtys Ruina (1:27), był Marek „Członek-Penelopa” Kuchciński, był Ryszard „Pies-Budapren” Terlecki, był człowiek-porażka, Jacek „70 milionów” Sasin oraz ten, co butów jednakowych założyć nie potrafi, nie mówiąc o zapięciu rozporka, czy powstrzymaniu ślinotoku (mlask, mlask), a którego imienia brzydzę się wymawiać. Myślę o tych nieudacznikach, którzy w innych okolicznościach wzbudzaliby co najwyżej litość i przypomina mi się stara psychologiczna prawda: TO, ŻE KTOŚ JEST OFIARĄ, NIE OZNACZA, ŻE NIE MOŻE BYĆ OPRAWCĄ. Nie ma czegoś takiego jak frakcja umiarkowana w zorganizowanej grupie przestępczej. Można być uśpionym kretem, ale gdy przyjdzie rozkaz, trzeba się podporządkować. Dziś sprawy toczą się w Sejmie, więc niepotrzebny tu Plugawy Krystyn, ni prokurator stanu wojennego, ani nawet teoretyczna przewodnicząca trybunału kucharskiego (TK), dziś oni odpoczywają, kto inny wykonuje mokrą robotę, ale wkrótce trzeba będzie stracić to dziewictwo wielokrotnego użytku. I tak wkoło Macieju, dopóki nie pogodzi ich Zakład Karny albo śmierć ich nie rozłączy.

001. Urodziny.

Urodziny zaczęły się w swoją własną wigilię, co wynikało z różnicy czasu. Korzystając z wymówki, jaką daje pandemia, mogłem cieszyć się moją Świechną, nie rozpraszając się żadnymi gośćmi. Właściwie w ogóle nie mam zwyczaju zapraszać gości urodzinowych (imieninowych zresztą też) i nie praktykuję tego od ćwierćwiecza – nie lubię spędów. Lubię odwiedziny tych, którzy chcą mnie odwiedzić. Dobrowolność lubię, dlatego ożeniłem się z dziewczyną, której ta wartość jest równie bliska.

Nie mogłem spać. Często zdarza mi się to właśnie wtedy, gdy poczuję się szczęśliwy, gdy docenię wszystkimi zmysłami, jaki piękny traf stał się moim udziałem. Wtedy wracam do czasów, gdy tak nie było, a gdy mówię nie było, to znaczy dokładnie to co mówię. Dzięki traumatycznym doświadczeniom wiem, jakie uczucia przewalają się przez przepracowany mózg W.: Nie znam jego myśli, ani planów, ale wiem co może czuć. Powiedzieć „bezsilność”, to jak nie powiedzieć nic. Obiecałem sobie od tej pory traktować prokuraturę polską, jak zorganizowaną grupę przestępczą. Od dziś członkowie tego gangu zajmują u mnie miejsce obok faszystów, komunistów i fanatyków religijnych, a to oznacza brak jakichkolwiek relacji towarzyskich. Dotyczy to każdego prokuratora, bez wyjątku, także mojej koleżanki z klasy. Po tym, co zrobili W., nie mam wątpliwości, że od gangu pruszkowskiego różni ich jedynie to, że żaden prawnik nie zechce ich ścigać. Ja wiem…, gangster też uśmiechnie się słysząc taką „groźbę”, ale jeżeli OSTRACYZM jest jedynym, co w tej chwili mogę zrobić, użyję go. A koleje losu różnie się plotą, może kiedyś zrobię więcej.

Czy nakarmienie kota przywraca spokojny sen? Nakarmiłem Ryszarda o 2.30, a potem spałem do dziewiątej, odwlekając następnie moment spionizowania niemrawego ciała. Właśnie piłem przygotowaną przez małżonkę kawę (uwielbiam, gdy robi ją dla mnie), gdy pojawił się przede mną Ryszard odmieniony. Gdybyśmy mieszkali na Górnym Śląsku, czy w Zagłębiu, uznałbym że bawił się w nieczynnej kopalni węgla kamiennego, ale w naszej najbliższej okolicy zbliżone warunki może posiadać jedynie szopka Eugene’a – jako jedyny z sąsiadów pozostał wierny opalaniu kominka węglem. Umorusany kot w sposób doskonały przypomniał mi, jak dobre i beztroskie jest moje życie.

Lubimy spacerować. Świechna i ja. Mamy dwie plaże do dyspozycji i całą Irlandię pod ręką. Nie ma miejsca, do którego nie da się dojechać w cztery godziny, jednak koronawirusowe ograniczenia w przemieszczaniu uznajemy za rozsądne, co nie uwiera tak mocno, gdy się ma do dyspozycji dwie plaże i klifowy cypel. Dobrze nam.

Korzystając z pandemicznego spadku aktywności, zamarzyło mi się zamienić frontowy trawnik w poletko krzaczków ozdobnych z dominacją lawendy. W Irlandii trawniki tnie się na 2 centymetry, a trawa do kostek uznawana jest za sąsiedzkie faux pas. Gdy tylko pszczoły i trzmiele z nadzieją na napełnienie włochatych brzuszków witają rozkwitające mlecze i stokrotki, ostrza mowerów szybko pozbawiają je pożywienia. Lawenda to zmieni, nie dając sąsiadom powodów do pretensji. Mamy już kilka krzaczków, ale dziś postanowiłem zamówić większą ilość. I padł serwer hurtowni, a gdy wrócił do życia, lawendy już nie było. Jutro znowu spróbuję.